انـسـان و محـبـت
عبدالودود فضلی عبدالودود فضلی

 

بــه جــزازکِـشـت الـفــت را نمـی بـیـنــم دگـر بـهـتــر

شـمـیـم عـطـرزلـفـــانـش نــدارد مُشـک و هــم عـنـبـر

 

خـیــال پــوچ مــا دایــــم بـِکــارد خــــار هـــا بـــر دل

نمـی دانــد  ز ارزش هــای کِـشـت و حـاصـل عـبهــر

 

زشــور و فـتـنــه انگـیـزی گلـوی خشک کـی تــرشــد

گـلــــو دارد نـیــــاز آب  و آب آیــــــد ز چـشـــم تــــر

 

نـــه ایـن دسـتــورانـسـانـی بـُـوَد گــردن فــرازی هـــا

اگـرچـه رســم دنـیــا شـــد ذلالــت خــواه ودون پـرور

 

قـــدم آهـسـتــه تــر بگــذار نـیـفــتـی در گــودال کـبـر

مـعـابــرهـــا بـشــربــاشــــد جـهـان بــاریکـتــرمعـبـر

 

گهــراز لـعـل بـیــدل چــون چکــیــد آورده ام ایـنـجــا

نــزاده مـادر گـیـتـی بــه مــانـنــدش چـنـیــن گــوهــر

 

(( حـبـاب بـی ســر و پــایــت پـیــامــی دارد از دریــا

کـه ای غـافـل زمـانی خـویـش را ازمـا جــدا بـنگـر))

 

بــه مـنـقـادت بگــردانـش بــه خــوی الـفــت و یــاری

بــه نــامــردی مگــردانـش ذلـیـل و بـی ســر و ابـتــر

 

زچـشــم کــور مــا دایـــــم چـــرا تـــرمـیـشــود دامــن

چـــرا بـــاد خــزان آیــــد کـنـــد گـلـهـای دل پـــرپـــر

 

 

زدوری هــاچــه حـاصل تـا زنـزدیکـی بـپـرهـیـزیـــم

زوصلـتهـا رســد حـاصـل اگـرسـرهـا شـود یک ســر

 

چــرا تــومــن نـمیـگـردی،چــرامــن تــــونـمـیگـــردم

هـمـه ازنـسـل انـسانـیـم نــه تــوبهـتـرنــه مــن بــرتــر

 

نـبـاشــد بــرتــری گــردن کـشـی وخــود سـتـائـی هــا

کـه رمـزبـهـتـری بـاشــد بــه عـلـمِ بـا عـمـل مـضـمـر

 

ز بـــام آسـمـــان تـــاکــی نـگـــــه روی زمـیــن داری

زمیـن چـون خـانـه ی بـاقـیست میـبـایــد زمیـن پـرور

 

زمـیــن شـــوره زار دل بـکــن"فـضـلی" تــــوآبــادش

زتـخـــم و از نـهـــال هـمــدلـــی بـــردار بــار و بـــر


January 14th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان