بازگشت
خسته دلان
عبدالو کیل کوچی عبدالو کیل کوچی

ای دل زحال خسته دلان بی خبرمباش    در کارهای  خیر جهان بی اثر  مباش

در تنگنای  حادثه  زار و زبون  مشو    اندیشه خطر  مکن  و بی  خطر مباش

درپای موج تا نروی کی رسی به در     بیم ازنهنگ وموج مکن بی گهر مباش

در کوره راه پیچ وخم سخت روزگار    تا  خاک  رهگذر نشوی  را هبر مباش

بال همای   قله   نشین   زمانه   شو     چون مورکی خزیده وبی بال وپرمباش

با چشم دل به چشمه خورشید مینگر     بیدار شو اسیر  شبی  بی  صحر مباش

رو شنگری همیشه بود کار عاشقان     عکس  فروغ  جلوه  شمس  قمر مباش

با صبر وپایداری شود سنگ وکیمیا     چون زرشدی بفرق کسی تاج سرمباش

گررهروی بسنگ زنندت غمین مشو    چون گل  بخند و شاخچه بی ثمر مباش

پیو سته  باش مرهم  دلهای عاجزان     نتوان  اگر  دلی خوش وبیداد گر مباش

در راه رستگاری بیچاره گان بکوش    محکوم  راه   نیمه  تمام  سفر   مباش

در رهگذار عشق  نخستین  واپسین     ثابت قدم به خویش وبه فکر دگر مباش

در دستگاه قدرت نا  پا  یدارخویش     غافل  زروز  داوری  داد  گر   مباش

اینعمربی ثبات چو شمعیست رویباد     مغرور همچو  یک نفس مختصرمباش

آسایش جهان همه آذین  الفت  است    آسو ده  خیال  درین   رهگذر    مباش

فهم سخن زابله طمع کردن ابلهیست   آیینه  دار  کور  و سخنگوی  کر مباش

ضد تغیر و ربط زابنای عالم  است    چون موج پر خروش رو مستقر مباش


November 28th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان