راه بسوی رستا خیز
وزیراوستا وزیراوستا

              ما کار گزار- راه گزاریم
            
ما رهگذ ری سا ده نبودیم
            
با عا بری بروی تصا دف نگاه کنیم.
            
ما دوستان وهمرهان می شناسیم
             
و درلحظا ت تنگ تاریخ:
            
درسکوت مرگباربی اشنا یی
            
بی ترحمی ونا مهربا نی
           
فشرده تر از هرزما نیم
               
                     ×‌ ×‌ × ×
            
ما راه مانرا ازمقدسات زمان میدانیم
         
این راه همان مسیر شریفیست  کز ابتدا
         
پیوند خورده با خط جبین ادمی
         
هر انکه را امید بفردا ست
        
جولا نگه ی پذیرش او کاروان ماست
     
                      × × × ×
دید گاه ما افق روشن فرداست
     
وغیروا قعی نخواهد بود
     
تا بتوانیم ا نها ییکه درکناره این راه خسبیده اند
     
وگرفتارکابوس سهمگین شب اند
    
ازین مخمصه رها یی شان دهیم
              ×××××
      
تصویر غم انگیز جدا یی را
       
با ید در بیکرانه های
   
       
شا مگا هان غر بت رها کنیم
       
وبخا طر بسپاریم که :
       
تحمل جدایی ها اسان نبود
      
یعنی هر کجا خالی از روح زندگی بود
                   ×××××
       
وحدت بی هزینه نبود :
 
        
انچه ازما گرفت
        
یک عمر فرصت ربود
        
و انچه نثا رش کردیم
        
سینه های سوزان ما بود
        
ما امتداد این" خط" اتشین را
        
از درون سینه های فراخ مان عبور دادیم.
     
                       ×××××
       
کنون ازنام این پبا مد همدلا نه ترین
       
شا یسته و سزاوارمیدانیم
       
تاازیاران همباورو جدا اندیش
       
نوازشگرانه التماس کنیم:
      
که تا وقت نرفته است
      
دیگرنبا ید شیوه گریزوروح شرم  
     
درتصمیم غالب گردد
     
وکنجکا وی مردود
    
اشنایی را بی مفهوم سازد
    
              ××××××
 
       
و درین رستا خیزبزرگ
      
عقب گرد قافله ی زمان و
       
منت خوردوستان  نباشیم   "
    ×××××
    
و به پیشواز وحدت کبیر
    
برای اخرین بار 
    
مرزهای سکوت را بشکنیم    
   
تاریخ را به جاودانه بسپاریم.
 
10 -02-2010


February 21st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان