ره آوردِ سفر
نورالله وثوق نورالله وثوق

صداِی آیینه

آری بهارِ خندۀِ شان رنگ وبو نداشت

فصلِ مرور خاطره آبی به جو نداشت

رنگِ شکوفه ازرخِ بستان پریده بود

بالی به اوجِ شاخه سرِ های وهونداشت

یادی نشاطِ زمزمه ها راگذر نگرد

چشمی هوایِ منظره ی گفتگو نداشت

یا من اسیرِ وسوسه ی ناشیانه ام

یاکس صداِی آیینه ی در گلو نداشت

دالر دلیلِ داور هردار ودسته بود

هرگز دلی به سکه ی اندیشه خو نداشت

عشقی به کوی مصلحتی سر نمی کشید

مهری به جایِ منفعتی آبرونداشت

چاکِ هزار ساله سرِ چارسو ولی

یک رهگذر نشانی رمزِ رفونداشت

................

.

11/7/1389

 

 

......

 

رایِ مردم

 

........

 

دلبرِ تردست

 

بگو آن دلبرِ تردستِ مارا

 

کجاکردی دلاور هستِ مارا

 

ازین چشمک زدنها حاصلی نیست

 

نگاهی کو که گیرد دستِ مارا

 

..........

 

سرویسِ زنگ

 

هواآلودۀِ ویروسِ رنگ است

 

بساطِ سینه ها سرویسِ زنگ است

 

سخن از بویِ پاکِ آشنایی

 

زمن گرراست می پرسی جفنگ است

 

........

 

.

 

سایتِ رای

ستادِ اتکایِ دل دروغ است

 

الا ای همزبان مشکل دروغ است

 

به سایتِ رای یاران پانهادم

 

سخن ازحق وازباطل دروغ است

 

.........

 

روانِ قصه ها

 

نهادم دربنِ این خانه پارا

 

شکافیدم روانِ قصه هارا

 

درونِ پرده ها هرگزندیدم

 

به جز روحِ سترگِ اژدهارا

 

........

 

حلقه درگوشِ

 

چه می گویی چنینیم وچنانیم

 

فلان ابنِ فلان ابنِ فلانیم

 

به خودآ تابه چشمِ دل به بینی

 

سراپاحلقه درگوشِ جهانیم

 

.......

 

رهکارِ ناز

 

به بین رهکارِ نازِ دلبرم را

 

زده ازهرطرف بال وپرم را

 

اسیرِ دستِ هرچه خنده گشتم

 

زخود بینم تهی دور وبرم را

 

.................

 

دروغین گریه ها

 

زند آتش دلِ بوم وبرم را

 

به سودا می سپارد سنگرم را

 

به دستِ کم مگیری وقتِ بازی

 

دروغین گریه هایِ دلبرم را

 

...............

 

مستِ گریه

 

بپر ازجا که اوجِ اوجِ بازی است

 

نشانِ از لحظه لحظه صحنه سازی است

 

میانِ خنده هایش مستِ گریه

 

نگاهی کن که دلبر ناز نازی است

 

...........

 

سینمایِ بی تکت

 

بگو فکرِ بلندِ ملتفت را

 

تماشا سینمایِ بی تکت را

 

میانِ گریه ی بازیگران بین

 

نهانی خنده هایِ کت وکت را

 

.............

 

رایِ مردم

 

چه اعلانی سرِ چارسوق کردند

 

صداقت را میانِ بوق کردند

 

دروغین رایِ مردم را ولیکن

 

نهانی دردلِ صندوق کردند

 

.......

 

بی پا وبی سر

 

نه برخیر ونه برشرداده ام رای

 

به چشمِ شوخِ دلبرداده ام رای

 

بپرس ازناظرانِ مستِ دلدار

 

که من بی پا وبی سرداده ام رای


October 7th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان