صلح وآشتی
 محمدنعیم جوهر محمدنعیم جوهر


 
باورمکن که یار،دل آسانمیشود
این ملتِ ستمزده،یکجا نمیشود


ای شامِ تیره،ای دلِ تاریکِ آسمان
هرگز مکن قیاس که، فردا نمیشود


اِعمارِ باغ و گُلشن و کاشانۀ وطن
باخواب وخوروغفلت و،رویانمیشود


این میهنِ شکسته تنِ پاره پاره ام
گُلشن سرابه ناله و،غوغا نمیشود


میهن به کارِماوتو آباد میشود
بااتکأ به مردمِ ،دنیا نمیشود


هرچندبه خاک وخون بنشانیم یکدیگر
دشمن به چشمِ ما و تو،رسوانمیشود


بربُلبُلانِ کُنجِ قفس مانده ات هنوز
باور مکن که دربِ قفس،وا نمیشود


تادست وپای جنگ،نه بندیم دروطن
این خاک وخانه وچمن،ازمانمیشود


برخیز هموطن که کنیم،صلح وآشتی
کین فرصتت دوباره، مُهیانمیشود


پاسِ وطن بدارکه درروی این جهان
هر  مُلکِ غیر ،گُلشنِ بابا نمیشود


بر(جوهرِ)شکسته دلت،دردیارِ غیر
یک یارِ باوفای تو،پیدانمیشود
 

19.07.2012
آ لمان
 
 


July 22nd, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان