عـُجــبِ یـک خـاکــی
عبدالودود فضلی عبدالودود فضلی

خـاک بــودم گِـــل شـــــدم آدم بگـشـتــم ازعـــــدم
در وجـــود جـامـــدم صـاحـب دمـیـــده روح و دَم

یـک نهــال بـاروربــایـــد کــه مـی بـــودم بـبـــاغ
بـاچنـان نـازی کـه بـاغـبـان پــروریــدم بــا کــرم

داد چـشمـان را بــه نـیکـی دیــدن ودستـان بخـیـر
گـشت چشمان فـاسـق ودستـان بـه جـُرمـش مـتهـم

اشــرف الـمخــلـوق نـامـیــد مظهـــرشــرم وحـیــا
بـیحـیـا گـشتـم زدل تـرحـیـم رفــت از دیـده شـرم

ازســیـه کــاری زدم رنـگ ســیــه بــرلــــوح دل
تـارشــد آئـیـنـه وهـــم خـیـــره شــد روی صـنـــم

بـی تـظـلــــم شــــــد وجــودم درگـلسـتــان وجــود
وای بــرحــالـــم سـفــر در پـیـش دارم بـا سـتــــم

او چـنـان بـنــده نــوازی کــرد ولـطـفِ بـیکـــران
مـن چسان نـیکی فـرامـوش وچـه مغـروربـنـده ام

درخـیـالــم مـی نگـشـت کـای آدمـی خـاکـی وبـس
خـاک بـاش ای بـی مـروَت خـاک بـاش زیــرِقــدم

پـنـبه ی غـلفـت زچشم وگوش"فضلی" کـن بـرون
گـِل بگـردی خـاک گـردی پـس رَوی انــدر عــدم


August 3rd, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان