مشـاعـره
فرستنده: امان معاشر فرستنده: امان معاشر

 

 

چهـار شخصیت ادبی: محترم اسحاق ثنـا، حسن شـاه فـروغ، محمـد نعـیم جوهـر و مولانا عبدالکبیر فرخاری، به استقبال این مطلع:

 

خاک جــهان بـه خاک دیارم نمی رسد

حور بهشت به حسن  نگارم نمی رسد

 

اشعاری را سـروده اند، که در ذیل می خوانیـد.

 

 

 

 

محمد نعیم جوهر، آلمان

 

نقش

 

خاک جهان به خاک دیارم نمی رسد       حور بهشت به حسن نگارم نمی رسد

دانـم که بعــد رفتن مــن در دیار غیر      دست دعـا به خــاک مزارم نمی رسد

از بسکه روز و شب همه فریاد می کشیم       مرغ سحــر به  ناله ی زارم نمی رسد

چـــون بلبلان  منتظـر فـصل  نو بهار    یک لحظه مرغ دل به قرارم نمی رسد

از قـله های سرکش پامیـر و هندوکش     نوری فــروغ بــر شب تارم نمی رسد

بـــر پای شاعـــران بلند پایه ی وطن       شعر و کلام و گرد و غبارم نمی رسد

روزی اگر به کشور بیگانه جان دهم       تابوت مــن به خاک  دیارم  نمی رسد

از دست قاضی که ز قانون کشیده پا        یک قاتلــی به پایه ی دارم نمی رسد

 

صد نقش گل به "جوهر" رویت زدم رقم

لیکـــن هنوز بـــوی  بهــارم  نمی رسـد

 

اسحاق ثنا، ونکوور- کانادا

 

انتظـار سحـر

 

صبر و قرار کس به قرارم نمی رسد      جز آه به پرسش دل زارم نمی رسد

من مستم آنچنان که ز چشم  خمار یار     خمخانه ها به  کیف خمارم نمی رسد

این عشـوه هـای لعبتکان  دیار غیـر      یک هم به ناز شوخ نگارم نمی رسد

در زندگـی نکرد مرا یاد با خوشی     با مرگ هم به سوی مزارم نمی رسد

در اشــتر خــیال سفر می کنم وطن       شـد راه مـا دراز و دیــارم نمی رسد

دادست  آبروی وطــن خاینین به باد      این آبــروی رفــته دوبارم نمی رسد

اینجا بهــار آید و گــل بشگفد  هزار      بـوی خـوش از بهار دیارم نمی رسد

سوی وطن سمند سفر تاختم به پیش       برق هم شود، بپای سوارم نمی رسد

 

تا کی  در انتظار سحر شب بود "ثنا"

تا چند "فروغ" بر شب تارم نمی رسد

 

 

 

حسن شـاه فـروغ، لنـدن

 

عشق وطن

 

آمــد بهـار، بوی بهــارم  نمی رسد     در سر هــوای  دلبر و یارم نمی رسد

یک  عمــر دیــده   را  به  ره ی یار    دوختم از عالم خیال سوارم نمی رسد

در آرزوی وصل شدم  پیـر عاقبت     گر خاک هم شـوم به مزارم نمی رسد

در انتظارطاقت و صبرم به سر رسید      از گــرد پای یارغــبارم نمی رسد

ما را هوس به کوچه ی بیراهه می برد    هـرچند می رود، به دیارم نمی رسد

غربت مرا به پله ی پستی نشانده است    دنیا همه به غیرت  عارم نمی رسد

 باغ و بهار و سـبزه و گل هــای ملکِ غیـر   بردشت شوره زار، به خارم نمی رسد

ســازو نــوای بلبل این مــرز بـومِ شوم    بر شور و نــاله هــای قنارم نمی رسد

دُخت فرهنگ و نرگیس مستانه ی کبود    بر چــشم فــتنه جوی نــگارم نمی رسد

از نرگس سحار کسی ناوک است به دل    تیر دگر به  قــلب  فــگارم  نمی رسد

از بس خمار باده ی روی وطن شـــدم     دانــم خـمار کــس به خمارم نمی رسد

 

در دل "فروغ" عشق وطن شعله ور شده

ســوزان مــرا دوباره شــرارم  نمی رسد

 

مولانا کبیر فرخاری ونکوور- کانادا

 

قامت بلنـد

 

دست تهی به طاق مزارم نمی رسد          بر قــــامت بلــند  نگارم نمی رسد

آب حیات برده ام از چشمه ی سپهر          موج قدح به شور خمارم نمی رسد

نخچیر من که نافه گشاید گهی سحر             دست نسیم  صبح بکارم نمی رسد

ازمرزغـور"فضل"دهـــد فضل برجهان         گوید جهان به فیض سحارم نمی رسد

آنرا که سجده گاش جهان هنروریست          بـردامنش یتــیم غــــبارم نمی رسد

دارم حریف کهنه نگر در محیط  شعر    خون می خورد به صیت وقارم نمی رسد

از فکر بی صلابت و رنجور و نا بکار       مرهــم به زخـم قلب فگارم نمی رسد

چرخ است صــید گاه عــروج  تفکرم          مــــرغ هـُـما ببال شکارم  نمی رسد

" لندن" اگر چه نامدار بود در دل قرن         بـــر اوج افتخار دیــــارم نمی رسد

 

"فرخاری" وحدت است کشد ریشه ی فساد

بر گـــوش کـــس طنین شعـــارم نمی رسد

 

13 مارچ 2012


March 14th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان