نمرهء تلیفون (طنزـ دیالوگ)
دکتور فرید طهماس دکتور فرید طهماس

   

گل آغا،  یک کارت تلیفون خریداری میکند و از طریق آن به دوست  خود  قندآغا  زنگ میزند  و نمرهء تلیفون  قندیگل را میپرسد.  قندآغا  نمره  را به گل آغا  دیکته میکند:

 

 قندآغا:     هلوووو، هلوووو ،  گلوجان  تو  یکدقه باش که بپالم  ده کجا نوشته کدیم...

گل آغا:    قندو جان ، تا که نمره  ره  پیدا کنی، باش که یک خبری خوشه  بریت بگویم.

 

قندآغا:   بگو بگو، کدام خبری خوش؟

گل آغا:  میگن وزارت مخابرات  افغانستان گفته اس که ،" هشتاد درصد جمعیت این کشور از خدمات مخابراتی برخوردارند و در نظر است برای گسترش این خدمات، در سال جاری سی میلیون دالر دیگر هزینه شود"

 

قندآغا:   خوب اس نی که تمام مردم ما تلیفون موبایل داشته باشن و  وطن ما یک  مملکت بسیار عصری و پیشرفته مالوم شوه !

گل آغا:  کاش که هشتاد فیصد مردم ما  باسواد  هم  میبودن و سی ملیون دالر دگام  بری گسترش سواد آموزی به مصرف میرسید؛ باز اوو  وخت  هم مشکل مخابراتی حل میشد و هم دیگه مشکلای مردم...

 

قندآغا:   خوب اس که ما و تو بیسواد نیستیم، گلو جان !

گل آغا:  میفامم که ما و تو بیسواد نیستم؛ اما دل مه به حال مردم بیسواد  وطنم میسوزه؛ بیچارا  !!

 

قندآغا:    اینه ، اینه  یافتم نمری قندیگله ؛  بگی بگی نوشته کو،   چار صد و یازده ..

گل آغا:  چند؟ چند؟

 

قندآغا:   چی ؟ چی؟

گل آغا:      قندو جان، تلیفون غرغر میکنه ؛ صدایت هیچ شنیده نمیشه...

 

قندآغا:      هلوووو، هلوووو،  صدایمه میشنوی ؟

گل آغا:     بگو، بگو، حالی صاف شد.

 

قندآغا:      چی صاف شد؟

گل آغا:     چی چه شد؟

 

قندآغا:      نمره ره  نوشته کدی؟

گل آغا:     تو باش که یک قلم پیدا  کنم  !

 

قندآغا:      تا حال نوشته نه کدی؟

گل آغا:     تو باش که قلم نیس ؛  یافتم ، یافتم ، بگو چند اس ؟

 

قندآغا:      نوشته کو ، چار صد و یازده ...

گل آغا:    چارصد و دوازده؟

 

قندآغا:      کدام  چارصد و دوازده ؟  گفتم  چاااااااااااار صدووووو  یاااااااااازززززده ...

گل آغا:      نمره تلیفون موبایل قندیگله بگو .

 

قندآغا:      تو نمری تلیفون خانه قندیگله کار داری یا نمری موبایل اوره ؟

گل آغا:    نمری موبایلشه.

 

قند آغا:    کدام نمری شه؟

گل آغا:    قندیگل چند تا موبایل داره؟

 

قند آغا:    سه تا.

گل آغا:    خو یکیشه بتی دگه!

 

 

قندآغا:      خو مه بریت گفته رایی ستم  نی ، چارصد و یازده...

گل آغا:      خو  مام  نوشته کده رایی ستم ، چارصد و دوازده...

 

قندآغا:      کدام چار صد و دوازده ؟

گل آغا:      خو  تو میگی نی !

 

قندآغا:       نمره تلیفون قندیگل چار صد و دوازده نیس ، چار صد و یازده اس !

گل آغا:      باز صدایت شنیده نمیشه قندو، تلیفون غرغر میکنه ...

 

قندآغا:       گلوجان، نمره ره نوشته کدی؟

گل آغا:       آن، نوشته کدم.

 

قندآغا:        تو بخوان که چند نوشته کدی!

گل آغا:       گوش کو که بریت بخوانم؛  اولش چار، باز  دوازده ، باز دوازده ، بازهشت ...

 

قندآغا:         کدام  دوازده ؛ کدام هشت، مه کی گفتم هشت؟

گل آغا:        توباش که  کارتم خلاص میشه؛ اگه  تلیفون قطع شد، وارخطا نشی !  

 

تووووت

تووووت

تووووت

تووووت

تووووت

*

 

پایان؛

ماه  می  دوهزار و یازده میلادی


May 21st, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان