گــوهـــــرِهـسـتـی
عبدالودود فضلی عبدالودود فضلی

تمـنـای تـــو دردل آرزوهــای دیگــر بشکسـت

زعشقِ عالم افروزت نفس درسینه سربشکست

 

فلک را بـرقِ چشمانـت به معـراج آورَد هـردم

جمالِ مصحـفِ روی تـوهـم رنگِ قمربشکست

 

بـنـازوعشـوه وتمکـیـن پــدرآورد رمــزِعـشـق

ولـی ازجـلــوه ی نـاز پسـرنــازِ پـــدربشکست

 

زطـوفـانِ هــوایـت شعـلـه هـا هــردم بسـرآمـد

کـه ازجـولانِ عشقـت آتشِ نمـرود اثـربشکست

 

ســروجـانــم فــدای تیـغِ قـربـانگـاهِ ابــرهـیــــم

کـه ازرنـجِ ذلـت بیگـانــه را پـا وکمـربشکست

 

بـه خلـوتگاهِ ژرفـای خیالـم رنگ وبـوی تُسـت

زرنگ وبوی توبـوی گل ورنگِ سحربشکست

 

طـلسـمِ حـیـرتـــم بشکـسته ازآئـیـنـه ی چـشـمـم

صُـوَرانـدرخـیال آمـد هـزارکِلکِ هنـربشکست

 

نــویــدِ وصل میخـواهــد شـررهـای دلــم جـانـا

که مـرغِ دل زبیتابی بـه سینه بال وپـربشکست

 

زغفلـت گوهـرِهستی زکف هـرگزمده"فضلی"

گمان ازبس تغافـل پـای خـود را با تبربشکست

 


December 11th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان